سوگ (درآمدی فلسفی)

مایکل چُلبی در این کتاب سعی دارد به ما نشان دهد چگونه ممکن است سوگواری به شکلی منحصربه‌فرد به خودشناسی منتهی شود و دست‌آخر چیزی به ما بگوید؛ هم دربارۀ اینکه خود که بوده‌ایم و که هستیم هم دربارۀ او که از دستش داده‌ایم. به‌خاطر همین است که ما ترجیح نمی‌دهیم مثل سایر تجارب دردناک، هرچه زودتر از شر سوگمان خلاص شویم یا مورسو-وار در مواجهه با فقدان آدم‌های مهم زندگی خود اصلاً سوگواری نکنیم؛ آدم‌هایی که چه دوستمان باشند یا معشوقمان، چه الگوی معنوی یا هنرمند محبوبمان، چه همکارمان باشند چه همرزممان، چه عزیزی یا برادری یا خواهری، از آن رو به سوگشان می‌نشینیم که هویت‌های عملی خودما را بهشان گره زده و در گروشان نهاده‌ایم، با آنها درد مشترک داشتیم و نوید شادی با آنها و کنار آنها برایمان معنی داشت. این کتاب بهمان می‌گوید حالا که از دستشان داده‌ایم چه می‌شود کرد...-