زنان فریادخواه

|      گفت‌وگوی تسیوس و پیک تبایی بر سر مردم‌سالاری و استبداد در نمایشنامۀ زنان فریادخواه یکی از کهن‌ترین نوشته‌ها در باب نظریۀ سیاسی‌ست. اوریپید در این نمایشنامه با بهره‌گیری از تجارب دولت‌شهر آتنی همچون مردم‌سالاری، فلسفه، قانون مکتوب، آیین‌های مقدس، شکوفایی فن سخنوری، جایگاه حقوقی زنان، جنگ پلوپونزی و کیش پهلوانی نمایشنامه‌ای سراسر سیاسی و محبوب خلق کرده ‌است.
 

بریده ای از کتاب:

پیک تبایی: نیز امید را فراموش کن!

امید مردمان را می‌فریبد. بدان دلخوش مباش! امید در  میان ایشان، میان شهرهاشان، و در  برابر یکدیگر آتش خشم  می‌افروزد. امید برای شهرها جنگ به ارمغان می‌آورد. و هنگامی که مردم در باب جنگ بگومگو می‌کنند و رای خود را آشکار می‌نمایند، یکی از ایشان بر این گمان نیست که در آن جنگ خواهد مرد. همواره این یکی دیگر است  که می‌میرد، یعنی او امیدوار است که چنین شود! اما اگر همانگاه که می‌خواست رای خود را در باب جنگ آشکار  

نماید، هادس به‌یکباره در برابر چشمانش نمایان می‌شد، آنگاه یونان با جنون زوبین‌ها و سپرها ویران نمی‌شد.

هنوز، مردم می‌دانند کدام گفتار بهتر است. تمامی ایشان نیک را از بد بازمی‌شناسند. آنها همه می‌دانند که سازش بسیار بهتر از جنگ است. آنها خیلی خوب می‌دانند که الاهگان هنر، سازش را دوست می‌دارند و ارواح کین‌ستان از او بیزارند. سازش، از دیدن کودکان زیبا و شکوه کامیابی، شادمان می‌شود.