زیر پوست (خوانشی روانکاوانه از دست‌کاری بدن)

الساندرا لما در «زیر پوست» این روایت را دگرگون می‌کند و ما را به ژرفایی می‌کشاند که آنجا، بدن صرفاً کالبدی زیستی نیست؛ صحنه‌ای است شگرف که ناهشیارمان بر آن می‌نویسد. پوست، مرز میان درون و بیرون و رسانه‌ای سرشار از معناست؛ رسانه‌ای که خاطره، رنج، میل، احساس و فریاد ما را ثبت می‌کند. در چنین نگاهی، تتوها، عمیق‌تر از معانی ظاهری، به خواب‌هایی می‌مانند باید تعبیر شوند: رازآلود، چندلایه و گشوده به تفسیر 

لما نشان می‌دهد که دستکاری بدن می‌تواند کوششی برای بازآفرینی خویشتن باشد. از «روانپزشکی با تیغ جراحی» می‌گوید، از تحول و تحقق رویای خویشتنی آرمانی، که پیشوایان امروزی آن جراحان‌ زیبایی اند. اینجاست که پرسش بنیادین او رخ می‌نماید: آیا می‌توان در بدن خود «احساس درخانه‌بودن» کرد؟ بسیاری از تغییرات بدنی را باید تمنایی دانست برای تبدیل بدن به مأوایی زیست‌پذیر؛ جایی برای گریز از غربتِ خویشتن به سکونت و آرامش.

بدن می‌تواند صحنه‌ی «نگاه دیگری» باشد، جایی که معنای زیبایی و زشتی، بسیار متفاوت‌تر از تعاریف مرسوم است و میل به نمایش بدن از آنها پیشی می‌گیرد: میلی دوگانه که از یک‌سو افراد را به ویرایش تصاویر بدن، اشتراک‌گذاری و شناخته‌شدن فرا می‌خواند و از سوی دیگر خطر فروکاستن بدن به ابژه‌ای مصرفی را در خود نهفته دارد. لما نشان می‌دهد که دیدن خود در آینه‌ی دیگری، چگونه می‌تواند فرد را در معرض نگاه‌های مسلط و انتظارات اجتماعی ‌رها کرده و او را اسیر «استبداد زیبایی» کند.

لما بدن پست‌مدرن را واکاوی می‌کند. بدنی که در آن زخم‌ها و نشانه‌ها همزمان که می‌آزارند، روایت می‌کنند. بدن آرشیو زنده‌ای است که در سکوت خود تاریخ فردی و جمعی ما را نگاه می‌دارد و تنها در خواندن آن است که می‌توانیم روایت خویش را بازشناسیم.

لما در این کتاب، علاوه بر تجارب بالینی خود، از سینما، ادبیات، هنر و یافته‌های علمی نیز به نحوی خلاقانه بهره می‌گیرد. به زعم او انگیزه‌ی افراد برای دست‌کاری بدن یا اشتغال ذهنی افراطی با ظاهر، برخاسته از فانتزی‌های ناهشیار و نخستین تجارب بدنمند آنهاست. «زیر پوست» نه فقط کتابی برای علاقمندان به روانکاوی، بلکه برای هر کسی است که می‌خواهد تغییرات و نشانه‌های حک‌شده بر بدن را چون متنی زنده بخواند. کسی که بدن را نه شی‌ای «داده شده» و رها در مقابل نگاه دیگران و لنزها بلکه آن را مهم‌ترین خانه‌ی خویشتن و شایسته‌ی کاوش و ادراکی عمیق‌تر می‌داند.