زندگی خوب و بسنده

با اینکه سرمایه‌داری در مقایسه با بیشتر نظام‌های اقتصادی پیشین گزینۀ بهتری است، اما نظامی بی‌رحم، استثمارگر و انحصارگراست و کسانی که به سرمایه دسترسی دارند، می‌توانند از دسترنج دیگران سود ببرند. نظر به اینکه هدف اصلی هر سرمایه‌دار به دست آوردن سود اقتصادی به هر بهایی است، صاحبان سرمایه وارد یک چرخۀ رقابتی نزولی می‌شوند. همواره دنبال راهی برای کاهش دستمزد کارکنانشان هستند، ارزان‌ترین تجهیزات را می‌خرند، و به‌ندرت به تعهداتشان عمل می‌کنند. بهره‌گیری از نظام سرمایه‌داری برای رشد اقتصادی پیامدهای دیگری نیز دارد، از جمله دامن زدن به نابرابری و مشروعیت‌بخشی به آن، نابودی محیط‌زیست، گمانه‌زنی بی‌اساس و عادت‌های مهلک.

وقتی ثروتی کلان در اختیار افراد معدودی باشد، اهرم‌های حکومت به‌راحتی بازیچۀ منافع ثروتمندان می‌شود.