حسین بشیریه
حسین بشیریه (متولد ۱۳۳۲ در همدان) جامعهشناس و پژوهشگر علوم سیاسی و استاد دانشکده علم سیاست دانشگاه سیراکیوز نیویورک است.پژوهشها و آثار بشیریه بیشتر در حوزه تئوریهای انقلاب، جامعهشناسی سیاسی، جامعهشناسی سیاسی ایران، توسعه سیاسی و اندیشه سیاسی در غرب است.
اهل سیاست حسین بشیریه را از تئوریسینهای ایدهی اصلاحات و از بنیانگذاران تئوریک اصلاح طلبی در ایران پس از انقلاب سال 1357 میدانند. به رغم مناقشات سیاسی دربارهی بشیریه او را میتوان یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین اساتید و روشنفکران ایران پساانقلابی در دوران معاصر دانست.
حسین بشیریه در سال ۱۳۳۲ در همدان متولد شد. وی لیسانس خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه تهران گرفت و سپس برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت. در سال ۱۹۷۹ در رشته رفتارشناسی سیاسی از دانشگاه اسکس انگلستان فوق لیسانس دریافت کرد و در سال ۱۹۸۲ موفق به اخذ درجه دکترا در رشته تئوری سیاسی از دانشگاه لیورپول شد.
حسین بشیریه استاد برجسته علوم سیاسی، علت انقلاب سال 57 ایران را در کتاب زمینه های اجتماعی انقلاب ایران نه فقر مردم و نه رفاه آنها در سالهای پایانی منتهی به انقلاب میداند. بلکه معتقدست افزایش منابع اقتصادی پس از افزایش درآمدهای نفتی موجب افزایش انتظارات طبقات پایین شد (توقع فزاینده) و در دوره بحران بعدی، درحالی که میزان انتظارات همچنان بالا میرفت ظرفیت و توانایی رژیم در تحقق این انتظارات کاهش یافت.
از نظر وی دوسال پس از افزایش درآمدهای نفتی در دهه پنجاه خورشیدی عموم مردم از این ثروت منتفع شدند. انتظارات مردم به آرامی بالا رفت و یکی از این انتظارات تحقق مستمر تقاضاهای روز افزون بود. به یک معنا آنچه به انقلاب ایران انجامید، نه به تحلیل چپ گرایان بدلیل فقر و فلاکت مردم و نه بهبود نسبی شرایط اقتصادی آن ها، بلکه نوسانی بود که بین تقاضای مردم و عرضه رژیم پدید آمد. پروفسور بشیریه در کتاب فوق معتقدست انقلاب اسلامی، یک انقلاب خرده بورژوازی اسلامی-ناسیونالیستی بود.
در ادامه میتوانید آثار حسین بشیریه را از برخط بوک تهیه نمایید.